Hoger beroep servicekosten m.b.t. de binnentuin.

Samenvatting

Tijdens de servicekosten procedure bij de Huurcommissie heeft de Huurcommissie vast gesteld dat de bewoners geen servicekosten voor de binnentuin hoeft te betalen. Dit omdat het een open karakter zou hebben. De verhuurder is het hier niet mee eens en stal dat deze tuin gezien moet worden als een prive binnen tuin zoals opgenomen in het zgn. Tuinstadarrest van de Hoge Raad (9 juni 2000, NJ 2000, 583). Hier van mag niet van worden afgeweken. Het al dan niet open karakter is doorslaggevend.

Verhuurder stelt dat de binnen tuin primair voor de huurder is. Omwonenden worden hier op gewezen door de boordjes privé terrein en niet betreden door onbevoegden. Daarnaast is door de rechtsvoorganger van de verhuurder naar aanleiding van het arrest van de Hoge Raad vast gesteld door de kantonrechter dat deze tuin aan de vereiste voldoet om hier servicekosten voor te mogen rekeken.

Huurders verweren zich hier tegen en stellen dat enkel de huurders van de beneden woningen direct toegang hebben tot de binnen tuin en dat omwonende die de buurt goed kennen de binnen tuin als afsnijroute gebruiken zodat ze niet om het blok heen hoeven te lopen. Daarnaast is de tuin zeer makkelijk te bereiden door de poortjes die te betreden zijn via de aanliggende straat

De rechter beoordeeld dat de verhuurder gelijk heeft. De tuin voldoend aan de vereisten van het arrest van de Hoge Raad en ondanks dat de tuin van de straat af te betreden is heeft het geen uitnodigend karakter. Omwonende moeten eerst langs bergingen lopen om de tuin te bereiken en vanaf de straat zijn enkele stukjes groen te zien. De verhuurder wordt in het gelijk gesteld en de huurders worden veroordeeld om de servicekosten van 50,15 euro per jaar te betalen, daarnaast worden de huurder veroordeeld in de proceskosten en de kosten
gemaakt door de tegenpartij.