Hoger beroep, Rechtbank servicekosten tuinonderhoud.

Samenvatting

De huurder is een servicekosten procedure gestart bij de huurcommissie. De servicekosten voor de tuin behorende bij het appartementencomplex dat niet toegankelijk is voor de bewoners is toch vast gesteld op 111, – euro per jaar.
De huurder ging tegen deze uitspraak in beroep bij de kantonrechter en de kantonrechter beoordeelde in het voordeel van de huurder. De Kantonrechter stelde vast dat de kijktuin, zoals dat toen genoemd werd niet met servicekosten mogen worden belast.

De verhuurder is hier weer tegen in beroep gegaan bij Rechtbank en de verhuurder stelt dat het artikel 7:262 lid 2 (geen beroep mogelijkheid na hogerberoep bij de kantonrechter) niet van toepassing is.
Het hof gaat mee in de argumentatie van de verhuurder, en gaat onderzoeken of de huurder moet mee betalen voor het onderhoud van de kijktuin. Daarom wordt onderzocht of de kijktuin ook tot het onroerende aanhorigheid behoort. Omdat de vraag niet over de hoogte van de servicekosten gaat maar over of het tot het gehuurde onroerende behoort. Zal het hof deze vraag in behandeling nemen.

Het hof oordeelt dat de bewoners uitkijken op de kijktuin en een gedeelte er van kunnen gebruiken. De tuin wordt onderhouden door de verhuurder. De bewoners kunnen er wel door heen lopen over de zijpaden en de kinderspeelplaats is bereikbaar voor de bewoners. Hierdoor is het grootste deel van de tuin voor bewoners toegankelijk. Dat echter niet elke bewoner evenveel kijk plezier van de tuin heeft, vind het hof niet doorslaggevend.

Dit alles leidt tot de slotsom dat conform de huurcommissie uitspraak de tuin wel tot het onroerende behoord en daarom ook servicekosten verschuldigd zijn voor het onderhoud er van.
Het hof vernietigt de uitspraak van de Kantonrechter en spreek opnieuw recht. De huurder wordt in het ongelijk gesteld en veroordeeld om de kosten voor beiden zaken bij de rechtbank.