Huurovereenkomst geen aard van korte duur.

Samenvatting

De huur is aangegaan voor een periode van bijna 12 maanden. In het contract is een bepaling opgenomen dat de huurovereenkomst uitsluitend is afgesloten voor tijdelijk gebruik en dat huurder op 30 oktober 2004 het gehuurde moet verlaten.
Huurder heeft de woning niet verlaten. Voorts heeft huurder zich tot de huurcommissie gewend om de huurprijs te bepalen op grond van art. 7:249 BW. Huurcommissie heeft de huurprijs vastgesteld op ?450,-.

Verhuurder vordert ontruiming van het gehuurde. Verhuurder stelt dat er hier sprake was van een huurovereenkomst van korte duur.

Huurder vordert terugbetaling van teveel betaalde huur over bijna 12 maanden.

De kantonrechter oordeelt als volgt.
Als grondslag van haar vordering heeft verhuurder gesteld dat het hier om huur ging die naar zijn aard van korte duur was (art. 7:232 lid 2 BW). Een huurovereenkomst van korte duur is alleen van toepassing in gevallen waarin voor iedereen duidelijk is dat geen sprake kan en mag zijn van een beroep op huurbescherming. Bijvoorbeeld een hotelkamer of een vakantiehuisje of dat men elders moet wonen omdat de eigen woning gerenoveerd wordt. De kantonrechter stelt dat daarvan in deze zaak geen sprake is en wijst de vordering van verhuurder af.
De vordering tot terugbetaling van teveel betaalde huur is toewijsbaar. Het ging hier niet om een huurovereenkomst van korte duur. Nu de huurcommissie de huurprijs heeft bepaald, is huurder dat bedrag vanaf het begin van de huurovereenkomst verschuldigd.