zetel van fortuin en hoofdverblijfplaats

Samenvatting

Relatie van huurder werkt in omgeving Amsterdam maar bezit huis in friesland. Huurder zou meestentijds daar te vinden zijn en relatie af en toe in Amsterdam. Verhuurder poogt op basis van aanwezigheidspercentages aan te tonen dat huurder niet zijn hoofdverblijfplaats in Amsterdam heeft.
Er is geen huurovereenkomst overlegd, maar huurder geeft aan dat er een model is gebruikt waarin de hoofdverblijfplaats wel degelijk een eis is. De rechter gaat verder uit van art 7:213 waaruit niet expliciet een plicht tot het houden van de hoofdverblijfplaats is opgenomen maar dat de bepaling van goed huurderschap de verplichting tot hoofdverblijf kán inhouden.

Rechter heeft nog maar eens de gangbare kijkwijze helder opgeschreven, jammer dat de verhuurder geen jurist had die hem dit ook al kon vertellen:

“Naar vaste rechtspraak geldt dat iemand zijn woonstede c.q. hoofdverblijf heeft op de plaats waar iemand werkelijk woont met zijn gezinsleden, waar hij de zetel van zijn fortuin heeft, zijn zaken behartigt, zijn goederen en eigendommen beheert, kortom de plaats waar iemand niet vandaan gaat dan met een bepaald doel en tevens met het plan om, als dat doel is bereikt, terug te keren.”

Huurder is in 2020 getrouwd en had sinds 1976 relatie. De huisvestingsvergunning is aan beiden verstrekt. Verhuurder voert het trouwen aan als een truuk om een positie te krijgen. De rechter gaat hieraan voorbij: “in het geval niet reeds vanaf de aanvang <..> huurder van het gehuurde zou zijn, is zij in ieder geval op grond van art 7:266<..> medehuurder.

Huurder heeft abonnementen in Friesland lopen, Rechter vind het logisch dat hij daar ook voorzieningen wil realiseren.

Vorderingen ontbindinghuurovereenkomst, ontruiming en kosten recherche-onderzoeken worden afgewezen